Świadczenie wychowawcze tzw. „500+” to 500 złotych miesięcznie na dziecko do dnia ukończenia 18-go roku życia.
Uprawnionym wnioskodawcą jest jeden z rodziców, opiekun prawny lub faktyczny opiekun dziecka (osoba, która opiekuje się dzieckiem i wystąpiła do sądu z wnioskiem o przysposobienie dziecka).
Świadczenie wychowawcze przyznaje się, począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego lub do dnia w którym uprawnione dziecko kończy 18 lat lub do dnia ukończenia przez pierwsze najstarsze dziecko 18-go roku życia.
Świadczenie wychowawcze nie przysługuje, jeżeli:
- dziecko pozostaje w związku małżeńskim;
- dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, tj. domu pomocy społecznej, schronisku dla nieletnich, młodzieżowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym, areszcie śledczym, zakładzie karnym, a także szkole wojskowej lub innej szkole, jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatne pełne utrzymanie, albo lub w pieczy zastępczej;
- członkowi rodziny przysługuje na dziecko zasiłek rodzinny za granicą, chyba, że przepisy unijne mówią inaczej – świadczenie wychowawcze podlega koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego;
- osobie samotnie wychowującej dziecko nie zostało ustalone, na rzecz tego dziecka od jego rodzica, świadczenie alimentacyjne, na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd, chyba że:
-
drugi z rodziców dziecka nie żyje;
-
ojciec dziecka jest nieznany;
-
powództwo o ustalenie świadczenia alimentacyjnego od drugiego z rodziców zostało oddalone;
-
sąd zobowiązał jednego z rodziców do ponoszenie całkowitych kosztów utrzymania dziecka i nie zobowiązał drugiego z rodziców do świadczenia alimentacyjnego na rzecz tego dziecka;
-
dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obojga rodziców sprawowaną w porównywalnych i powtarzających się okresach.
